Początki Biblioteki Publicznej w Chmielniku

Historia czytelnictwa w Chmielniku jest dłuższa niż historia samej instytucji, jaką jest biblioteka. Do popularyzacji książki w środowiskach wiejskich jeszcze przed I wojną światową przyczyniło się Towarzystwo Szkoły Ludowej założone w Krakowie w 1891 roku. Jego założycielem i pierwszym przewodniczącym był Adam Asnyk. Towarzystwo działało w 33 Kołach na terenie Galicji, Bukowiny, Śląska Cieszyńskiego, części Moraw oraz w Bośni. Chcąc chronić język polski i narodowość polską, TSL zakładało liczne szkoły ludowe, szkoły średnie, seminaria nauczycielskie, bursy i ochronki. Prowadziło też kursy uzupełniające. Organizowało odczyty, kongresy i obchody rocznic narodowych, a także otwierało nowe biblioteki. Księgozbiór TSL obejmował głównie polską literaturę klasyczną oraz dzieła z różnych dziedzin wiedzy takich jak: medycyna, prawo, polityka, sztuka, filozofia, historia. Rzeszowskie Koło TSL powstało w 1892 roku. Bibliotekę Towarzystwa otwarto w tym mieście dopiero w 1907 roku. Jednak już od roku 1905 członkowie Zarządu Koła zaczęli zakładać czytelnie w okolicznych miejscowościach. Czytelnia w Chmielniku została założona przez rzeszowskich działaczy w dniu 19 grudnia 1909 roku w Kółku Rolniczym. Przewodniczącym Czytelni został ks. Franciszek Majcher, ówczesny proboszcz chmielnickiej parafii. Funkcję bibliotekarza pełnił nauczyciel Jan Kolanko. Książki były wypożyczane codziennie. W 1909 roku księgozbiór liczył 100 dzieł w 101 tomach, a w następnym wzrósł do 112 dzieł w 113 tomach. Bibliotekarzem w 1911 roku był Tomasz Kuna. Fakt, iż w roku 1910 przeczytano 2 500 dzieł, świadczy wyraźnie o tym, że książki Czytelni Towarzystwa cieszyły się ogromnym zainteresowaniem. Czytelnia już wtedy prowadziła animację czytelniczą społeczności lokalnej organizując odczyty. W 1909 roku odczyt "O potrzebie oświaty" wygłosił Jan Pęckowski, a Leon Ślusarz mówił o historii handlu i przemysłu na terenie Galicji. W 1911 roku miejscowy nauczyciel Jan Kolanko mówił o "Konstytucji Trzeciego Maja", a Tomasz Chmielnikowski poświęcił swój wykład pięćsetnej rocznicy bitwy pod Grunwaldem. Czytelnia prenumerowała także czasopisma: "Ojczyzna", "Prawda" i "Przyjaciel Ludu"[1].

Kolejne wzmianki o bibliotece pojawiają się w okresie międzywojennym. Działały w tym czasie dwie placówki: Biblioteka Straży Pożarnej i Biblioteka Parafialna. W okresie okupacji hitlerowskiej obie instytucje przestały pracować, a księgozbiór obu bibliotek został rozdany mieszkańcom. Ale nie są to jedyne książki, z jakimi stykają się mieszkańcy. We wspomnieniach Czesława Nalezińskiego pseud. Arsen, członka WEDETY czytamy: "...otrzymujemy wiadomość, że na Rynku obok Ratusza w kamienicy żydowskiej[2] Niemcy ulokowali książki ze wszystkich bibliotek Rzeszowa jak i okolicznych miast (...). Brak polskiej książki dawał się już porządnie we znaki. Szczególnie brak dobrej lektury dla młodzieży (...). Ogromne sale magazynowe zapełnione były po sufit książkami. Tysiące, tysiące książek. Upchaliśmy co się dało i do domu (...). Książki nosiliśmy w workach takich jak na zboże. Każdorazowo "Lupin"[3] zamykał skrzętnie pomieszczenia na kłódkę dorobionymi kluczami. Łącznie wynieśliśmy około 10.000 książek upychając je, gdzie się dało w mieście i na wsiach. Wywóz książek na przemiał przerwał naszą akcję".[4]. Nasuwa się wniosek, że część tego księgozbioru trafiła również do Chmielnika, ponieważ ci młodzi ludzie, którzy narażali życie włamując się do niemieckich magazynów pochodzili właśnie z tej miejscowości i tutaj miało siedzibę dowództwo konspiracyjnej organizacji WEDETA.

Po wyzwoleniu[5] powstał przy świetlicy gromadzkiej Punkt Biblioteczny[6]. Nadzór nad nim sprawowała i zaopatrywała w książki Biblioteka Publiczna w Tyczynie. Punkt zakończył działalność 1 stycznia 1958 roku. Miesiąc później w porozumieniu z Biblioteką Publiczną w Rzeszowie postanowiono zorganizować na terenie gromady[7] Chmielnik Gromadzką Bibliotekę Publiczną w pomieszczeniach Domu Ludowego i dwa Punkty Biblioteczne w Chmielniku Górnym i Lisim Kącie[8]. Za zgodą Prezydium Gromadzkiej Rady Narodowej pomieszczenie dla biblioteki zostało odnowione (wcześniej była to wartownia) i dnia 1 marca 1958 roku Biblioteka została otwarta i oddana do użytku publicznego. Bibliotekarzem został ówczesny kierownik miejscowej szkoły podstawowej Stanisław Drążek. Była to jedna z pierwszych bibliotek w powiecie rzeszowskim. Punkty Biblioteczne zlokalizowane zostały w miejscowych szkołach podstawowych i prowadzone były przez nauczycieli[9].

Czytelników stanowiła w głównej mierze młodzież szkolna i pozaszkolna, bo biblioteka uzupełniała braki w księgozbiorach bibliotek szkolnych. Dorośli to miejscowi rolnicy, którzy poszukiwali nie tylko książki dla relaksu, ale też do poszerzania wiedzy rolniczej. W pierwszych miesiącach działalności Biblioteka miała do dyspozycji niewielki, bo liczący zaledwie 385 woluminów księgozbiór. Jednak wzbogacał się systematycznie co kwartał, o cenne pozycje z beletrystyki, literatury dziecięcej i literatury z zakresu wiedzy rolniczej i gospodarczej. Książki dla biblioteki kupowała i przydzielała Powiatowa Biblioteka Publiczna w Rzeszowie, która w porozumieniu z bibliotekarzem dokładała wszelkich starań by zaspokajać potrzeby czytelnicze. W tym samym roku przy Bibliotece został utworzony Uniwersytet Powszechny dla starszej młodzieży i dorosłych. Kierownikiem Uniwersytetu mianowano wspomnianego wcześniej Stanisława Drążka, który prowadząc wykłady miał bezpośredni wpływ na to, jak postrzegana była przez słuchaczy książka i biblioteka. Skutkował to wzrostem czytelnictwa wśród dorosłych mieszkańców. W czerwcu 1960 roku Gromada wzbogaciła swoją sieć biblioteczną o nowy Punkt Biblioteczny nr 3 w Chmielniku "Pole"[10].

Ciągłe zmiany i ogólny rozwój miejscowości sprawiał, że pojawiły się trudności lokalowe, które bezpośrednio dotknęły Bibliotekę. W pierwszych dniach 1962 roku, Biblioteka Gromadzka, by zwolnić pomieszczenie dla organizującej się placówki Służby Zdrowia, została przeniesiona do lokalu wynajętego w prywatnym domu Piotra Budaka. Pocieszeniem w tej sytuacji był fakt elektryfikacji wsi, co w znacznym stopniu wpłynęło na wzrost czytelnictwa. Zmiana lokalu nie trwała długo, bo już we wrześniu 1965 roku Biblioteka otrzymała większe i lepsze od poprzedniego pomieszczenie w Domu Ludowym. Po wielu latach trudności lokalowych, bo zawsze było to tylko jedno słabo ogrzane pomieszczenie, od 1977 roku placówka zaczęła funkcjonować w dużo lepszych warunkach, w lokalu wynajętym w prywatnym domu Kazimiery Czekańskiej. Tam pozostała do 16 września 1988 roku, kiedy to Gminna Biblioteka Publiczna[11] otrzymała w posiadanie duży i nowocześnie urządzony lokal z dużą wypożyczalnią, czytelnią, biurem i magazynem, mieszczący się w budynku Urzędu Gminny, w którym funkcjonuje po dziś dzień[12].

Mimo zmian lokalizacji, takim rotacjom nie podlegali ludzie, którzy dla niej pracowali. Pierwszy z nich Stanisław Drążek, inicjator jej powstania, który sam ją organizował, pełnił funkcję bibliotekarza ryczałtowego przez 12 lat. Był niejako "człowiekiem orkiestrą", bo umiejętnie łączył wiele funkcji bez strat dla żadnego stanowiska przez siebie zajmowanego. Jako nauczyciel miał wpływ na to, jak przebiegała współpraca biblioteki ze szkołą, a później z wychowankami tej szkoły, którym starał się zaszczepić miłość do książek. Jak wynika z zapisów w kronice biblioteki, wkładał w pracę bibliotekarza bardzo dużo czasu, talentu, a przede wszystkim serca, bo przecież była to praca społeczna i sprawowana w dużo trudniejszych warunkach niż pracują dzisiejsi bibliotekarze. W okresie powojennym, małe miejscowości były rozwojowe, jeśli dla nich pracowali tak wszechstronni ludzie, umiejący zapalać innych swoimi pasjami.

Ogólny rozwój biblioteki, wzrost liczby czytelników i wypożyczeń spowodował konieczność wprowadzenia pełnego etatu, który w czerwcu 1970 roku objęła Kazimiera Nykiel (później Kędzior) na stanowisku kierownika i sprawowała tę funkcję nieprzerwanie przez 37 lat. Była równie wszechstronną osobą jak jej poprzednik. Ogromne zaangażowanie i wkład pracy sprawił, że biblioteka wciąż się rozwijała i rozwija do dziś. Można śmiało powiedzieć, że życie kulturalne w tym okresie przeżywało rozkwit. Do Chmielnika często przyjeżdżali autorzy książek, weterani II wojny światowej, przedstawiciele władz, dziennikarze lokalnych gazet. Odbywały się z dużą częstotliwością imprezy, które integrowały całe lokalne środowisko np.: wieczory poetyckie, jasełka, odczyty o różnorodnej tematyce, pogadanki. Dużą popularnością cieszyły się bezpłatne projekcje filmowe w kinie Druh. Organizowane były również wyjazdy do rzeszowskich kin i teatrów: Kacperek i Teatru Narodowego Ziemi Rzeszowskiej. Biblioteka była miejscem organizacji szkoleń, które w omawianym okresie przeznaczone były głównie dla rolników. W kolejnych latach oferta jest znacznie się poszerzyła obejmując zasięgiem liczniejszą grupę zainteresowanych osób. 

Od początku istnienia bardzo dobrze układała się współpraca biblioteki z lokalną prasą. Już w 1960 roku ukazała się pierwsza notatka o przygotowanej przez GBP we współpracy z Kółkami Rolniczymi imprezie plenerowej z okazji Dnia Prasy, Książki i Ruchu.[13] W latach następnych były to informacje o spotkaniach autorskich m.in. Barbarą Nawrocką, Stanisławem Strumph-Wojtowiczem, Przemysławem Burhardem, bibliofilem - Ryszardem Ziembą. Zamieszczane były również krótkie wzmianki o tym jak biblioteka rozwija się podnosząc poziom czytelnictwa w powiecie. W pomieszczeniach placówki działało przez kilka lat ognisko muzyczne, wypożyczalnia kaset video. Intensywny rozwój i rozszerzanie działalności wymagało zwiększenia zatrudnienia. Od grudnia 1976 roku w niepełnym wymiarze godzin jako starszy pomocnik bibliotekarza zostaje zatrudniona Krzysztofa Czarnota. Pracuje do końca 1985 roku. Dynamiczny rozwój biblioteki powoduje dalsze zwiększenie zatrudnienia. W listopadzie 1985 roku powstał dodatkowy etat i na stanowisku młodszego bibliotekarza rozpoczęła pracę Bogusława Janda, pełniła swoje obowiązki do 1996 roku. W 1988 roku były to już 3 pełne etaty, bibliotekarzem została Jolanta Szczęch (później Duduś), która pracuje do chwili obecnej. Od roku 1998 w niepełnym wymiarze godzin, jako bibliotekarz, zatrudniona została Agata Litwin (obecnie Litwin-Ślemp), która na tym stanowisku pracuje nadal. Po przejściu na emeryturę Kazimiery Kędzior, w maju 2007 roku funkcję kierownika objęła Beata Wojnarowicz-Hondz.

[1] K. Pomes, Biblioteki Towarzystwa Szkoły Ludowej w Chmielniku i Woli Rafałowskiej przed I wojną światową, ?Wieść Gminna? 2003 nr 43, s. 13.

[2] Mowa tu o kamienicy przy ul. Rynek w Rzeszowie.

[3] Pseudonim Józefa Sitarza, żołnierza ZWZ - AK, członka dywersyjno-propagandowego ugrupowania ?WEDETA?.

[4] Cz. Naleziński, Chmielnik w latach okupacji niemieckiej 1939-1945. Wspomnienia, Chmielnik 1996, s. 74.

[5] Chmielnik zostaje wyzwolony spod okupacji niemieckiej 29 lipca 1944 roku.

[6] Na mocy wydanego przez Krajową Radę Narodową 17 kwietnia 1946 roku dekretu o bibliotekach i opiece nad zbiorami bibliotecznymi zobowiązano władze administracji terenowej do zakładania i utrzymywania bibliotek.

[7]Ustawa z dnia 25 września 1954 r. o reformie podziału administracyjnego wsi i powołaniu gromadzkich rad narodowych (D.U.1954.043.191).

[8] Nazwy przysiółków chmielnickich.

[9] Kronika Gminnej Biblioteki Publicznej w Chmielniku [dostęp: GBP w Chmielniku].

[10] Przysiółek w Chmielniku.

[11] Kolejna zmiana nastąpiła w 1973 roku po wprowadzeniu reformy administracyjnej (z 4315 gromad utworzono 2365 gmin). W każdej gminie działającą bibliotekę gromadzką przemianowano na bibliotekę gminną. Funkcje pozostałych bibliotek zredukowano, przekształcając je w filie.

[12] Ibidem.

[13] Ibidem.

Początki Biblioteki Publicznej w Woli Rafałowskiej

Obok tak prężnie działającej biblioteki w Chmielniku podobne inicjatywy powstania biblioteki podejmowane były w sąsiedniej miejscowości. Podobnie jak w Chmielniku, w Woli Rafałowskiej staraniem Towarzystwa Szkoły Ludowej w 1911 roku w miejscowej szkole zostaje otwarta Czytelnia. Funkcję bibliotekarza obejmuje nauczyciel Józef Schiffer. Księgozbiór to 87 dzieł w 92 tomach. Tego też roku, 69 czytelników wypożyczyło 115 dzieł. W roku następnym w Czytelni odbył się jeden odczyt[1]. Brak jest wzmianek na temat okresu międzywojennego i stanu czytelnictwa w tej miejscowości. Kolejne zapisy dotyczą dopiero lat po II wojnie światowej.

Miejscowość Chmielnik, ze względu na obszar, jaki zajmowała i dużą liczbę mieszkańców była siedzibą Gromadzkiej Rady Narodowej. Sąsiadowała z trzema mniejszymi wsiami, które charakteryzowały się łącznie porównywalną liczbą mieszkańców i obszarem. Punktem stycznym, usytuowanym na granicy tych wsi był duży przysiółek w Woli Rafałowskiej, Krzywa. I jak mówią mieszkańcy pamiętający tamten powojenny okres w historii gminy, aby nie poróżnić ludności tych właśnie miejscowości i nie wyróżnić żadnej z nich, powołano Gromadzką Radę Narodową z siedzibą w Krzywej. Działała ona na obszarze Błędowej Tyczyńskiej, Woli Rafałowskiej i Zabratówki. Ten wstęp był konieczny, by wyjaśnić niejasności, jakie mogą się pojawić przy nazewnictwie, które przez wiele lat będzie funkcjonować w działalności instytucji funkcjonujących na terenie obecnej Gminy Chmielnik.

Przy Gromadzkiej Radzie Narodowej w Krzywej, według protokołu przekazania księgozbioru z dnia 1 IX 1956 roku, została powołana Gromadzka Biblioteka Publiczna w Krzywej. Z zapisków w kronice bibliotecznej czytamy, że faktyczne rozpoczęcie działalności to 10 X 1956 roku. Początkowo biblioteka mieściła się tam, gdzie GRN,   w prywatnym domu Bolesława Witowskiego, który jednocześnie był bibliotekarzem. Księgozbiór stanowiło 257 woluminów plus 100 woluminów wypożyczonych z rzeszowskiej Powiatowej Biblioteki Publicznej. Do końca roku zostało zarejestrowanych 108 czytelników. W roku 1962 Biblioteka została przeniesiona do większego lokalu mieszczącego się również w domu prywatnym Antoniego Kuźniara. Było to w sąsiedztwie poprzedniego miejsca lokalizacji. W następnym roku bibliotekarzem została Albina Nizioł, nauczycielka Szkoły Podstawowej w Zabratówce z filią dla klas I-III w Krzywej. Biblioteka była w tamtym czasie czynna 2 razy w tygodniu, a jej księgozbiór na koniec roku stanowiło 2763 woluminy. W ciągu tych lat placówka rozwinęła swoją sieć otwierając 3 punkty biblioteczne, które działały po jednym w każdej z trzech miejscowości. Pracowały z przerwami ze względu na trudności lokalowe i kadrowe, bo jak wiemy praca w punktach była zajęciem społecznym. Mimo to, ich wkład w rozwój czytelnictwa stanowił znaczny procent w porównaniu z biblioteką macierzystą i tak w roku 1963 w Bibliotece Głównej zarejestrowanych było 200 czytelników, a punktach 123. Zważywszy na sposób ich funkcjonowania i trudności kadrowe to wysoki wynik. Ustalenie po latach, kto pełnił funkcje bibliotekarzy w punktach było bardzo trudne.  Na uznanie zasługuje jednak fakt, że ich działalność była w ogóle możliwa przy mało sprzyjających warunkach komunikacyjnych i tylko jednej osobie w Bibliotece Głównej, która miała nadzorować ich pracę i dopilnowywać częstej wymiany księgozbioru. W tamtych latach biblioteki wiejskie z okolic Rzeszowa były zaopatrywane w książki przez Powiatową Bibliotekę Publiczną w Rzeszowie. Książki przesyłane były drogą pocztową. Siedziba poczty była oddalona o kilka kilometrów od biblioteki, dlatego bibliotekarze ciągle borykali się z trudnościami, jakie nastręczało odbieranie paczek z nowościami książkowymi. Ale jak wspomina jedna z bibliotekarek ??nagrodą za trud była radość z otrzymanych nowości??.

Po rezygnacji z pracy Albiny Nizioł w 1966 roku, bibliotekarzem został Kazimierz Micał, a następnie Elżbieta Ruta, nauczycielka miejscowej szkoły. Było to tylko tymczasowe zastępstwo i już w styczniu 1967 roku kierownikiem biblioteki została Daniela Czarnota. W kolejnym roku, Biblioteka otrzymała lokal w nowopowstałym budynku GRN w Krzywej. Pomieszczenie nie było duże, bo tylko 12 m2, ale przytulne i dobrze ogrzane. Budynek był usytuowany na granicy wsi przy skrzyżowaniu dróg, co ułatwiało dostęp mieszkańcom. I choć w dalszym ciągu placówka nie była czynna codziennie, to w statystykach widać znaczną poprawę ilości czytelników i wypożyczeń. Później nastąpiła kolejna zmiana na stanowisku kierownika Biblioteki i funkcję tę objęła Danuta Puterla. W grudniu 1970 roku przy Bibliotece Gromadzkiej zaczął działać Uniwersytet Powszechny, z serią wykładów skierowanych do rodziców. Jego działalność w znacznym stopniu podniosła poziom czytelnictwa wśród mieszkańców. W 1971 roku funkcję bibliotekarza objęła Kazimiera Bajda. To w ciągu jej lat pracy biblioteka odnotowała rekordowy wzrost zarejestrowanych czytelników i wypożyczeń, zarówno w bibliotece, jak i w punktach. Na koniec roku 1974 łącznie zarejestrowanych było 804 czytelników, liczba wypożyczeń wynosiła 12527. Omawiany okres przedstawiają wykresy 3 i 4. Rok ten był również rokiem innego typu zmian dla Biblioteki. W związku z reorganizacją ich sieci, Gromadzka Biblioteka Publiczna w Krzywej została wchłonięta w struktury przemianowanej Gminnej Biblioteki Publicznej w Chmielniku stając się jej filią[2]. Nastąpiły też zmiany lokalowe. Gromadzka Rada Narodowa została przeniesiona do Chmielnika, a budynek, który dotąd zajmowała wraz z Biblioteką oddano do użytku Zakładowi Weterynarii. Biblioteka została przeniesiona do budynku Domu Ludowego w Woli Rafałowskiej i choć pomieszczenie było dużo większe to o gorszym standardzie, a w miesiącach zimowych słabo ogrzewane. Z początkiem roku 1975 kierowniczką filii bibliotecznej została Anna Jesiołkiewicz. Na tym stanowisku pracowała do roku 2005. Biblioteka w związku z reformą samorządową i zmianą lokalizacji, zmieniła nazwę i była odtąd filią Gminnej Biblioteki Publicznej w Chmielniku z siedzibą w Woli Rafałowskiej[3]. Jednak wciąż sprawowała nadzór nad istniejącymi punktami bibliotecznymi. W 1979 roku w związku z utworzeniem kolejnej filii GBP w Chmielniku, tym razem była to filia w Błędowej Tyczyńskiej, automatycznie uległ likwidacji Punkt Biblioteczny, który dotychczas tam działał. Pozostał Punkt w Zabratówce, który miał swą siedzibę w Klubie ?Ruch?. Punkt zakończył działalność w 1987 roku, by odrodzić się w innej formie dopiero po kilkunastu latach. Po odejściu na emeryturę Anny Jesiołkiewicz, pracę w bibliotece rozpoczęła Beata Wojnarowicz-Hondz, ale już w maju 2007 roku awansowała na stanowisko kierownika GBP w Chmielniku. Wakat na stanowisku bibliotekarza objęła Małgorzata Nawojska. Od stycznia 2012 roku obowiązki po niej przejęła Agnieszka Kołodziej.

[1] K. Pomes, Biblioteki Towarzystwa Szkoły Ludowej? op. cit., s. 13.

[2] H. Kamińska, Biblioteki publiczne, [w:] Biblioteki w Polsce, Warszawa 1883, s. 61-80

[3] Kronika Gromadzkiej Biblioteki w Krzywej [dostęp: GBP w Chmielniku filia w Woli Rafałowskiej].

Powstanie placówki filialnej GBP w Błędowej Tyczyńskiej.

Jak już wyżej była mowa Gminna Biblioteka Publiczna w Chmielniku, powołała do życia swoją placówkę filialną w Błędowej Tyczyńskiej w grudniu 1979. Powstała ona w miejsce punktu, który tam działał. Pierwszą bibliotekarką była Maria Kozak. W ciągu pierwszych 5 lat działalności, filia mieściła się w domu prywatnym Bolesława Sroki. Później otrzymała lokal w pomieszczeniach Gminnej Spółdzielni Samopomoc Chłopska. Natomiast w roku 2002 zajęła odnowione i duże pomieszczenie w wyremontowanym budynku, który wcześniej służył jako szkoła podstawowa. Następnym bibliotekarzem w tej filii była Agnieszka Wąsacz, która pracuje na tym stanowisku od roku 2002. Biblioteka czynna była przez 5 dni w tygodniu. Z początkiem 2012 roku została przeniesiona do budynku szkoły podstawowej, która rok wcześniej uległa likwidacji. I choć poprawiły się warunki lokalowe, to brak bezpośredniej możliwości współpracy biblioteki z młodzieżą szkolną, która uczęszcza obecnie do szkół podstawowych w Chmielniku. W pomieszczeniach zlikwidowanej szkoły działa tylko oddział przedszkolny.

Powstanie placówki filialnej GBP w Zabratówce.

Najmłodszą filią GBP w Chmielniku jest filia w Zabratówce. Mieszkańcy tej miejscowości po likwidacji punktu bibliotecznego GBP w Krzywej przez wiele lat nie mogli korzystać z dobrodziejstw biblioteki publicznej, a jedyną biblioteką, jaka tam działała była biblioteka szkolna. Staraniem sołtysa Piotra Szczepańskiego, przy zaangażowaniu lokalnej społeczności i Kazimiery Kędzior - kierownika GBP w Chmielniku, 26 października 2006 filia rozpoczęła swoją działalność. Przez prawie rok czynna była 3 razy w tygodniu, a dyżury pełniły bibliotekarki z GBP w Chmielniku. W lipcu 2007 roku na stanowisku bibliotekarza pracę rozpoczęła Irena Szczypek. Przez 4 lata biblioteka czynna była 4 razy w tygodniu, a od roku 2011 można z niej korzystać przez 5 dni. Początkowo księgozbiór był skromny, ale bardzo szybko podwoił swoją liczbę. W ramach projektu na rozwój infrastruktury bibliotecznej lokal biblioteki poszerzył się o pomieszczenia świetlicowe i Kącik Malucha wyposażony w meble, zabawki i książeczki dla najmłodszych czytelników.

Początki punktu bibliotecznego GBP w Borówkach.

Najmłodsze sołectwo gminy Chmielnik, Borówki, również dokładało starań, aby zainicjować działalność instytucji kulturalnych. Efektem tych starań była decyzja Wójta Gminy Chmielnik o otwarciu tam Punktu Bibliotecznego w 2007 roku. Dyżury pełniły  2 razy w tygodniu osoby odbywające staż w GBP Chmielnik: Monika Witowska, Magdalena Lewandowska i Natalia Kusz. Obecnie w punkcie pracuje Bogusława Kusz.

Podsumowując - obecnie w gminie Chmielnik działa jedna duża biblioteka ? Gminna Biblioteka Publiczna, której podlegają 3 małe filialne placówki i punkt biblioteczny.

Rys historyczny opracowała:

Irena Szczypek